Verhalen
Open brief aan mijn mede-Marokkaanse Nederlanders,
Ik spreek tot u niet namens welke stichting of samenwerkingsverband dan ook. Ik spreek tot u als bezorgde en betrokken Nederlandse burger met Marokkaanse wortels. Eentje die zich zorgen maakt om onze naam, maar bovenal, onze toekomst en die van onze kinderen.
Hoe lang nog blijven we wegkijken voor de criminele misstanden binnen onze gemeenschap? Hoe lang nog blijven we zelf de PVV en haar aanhangers van munitie voorzien? Er moet een moment komen dat we het niet meer kunnen maken om simpelweg schouderophalend weg te kijken omdat een ieder van ons zich niet persoonlijk aangesproken voelt. Dat klopt ook wel, maar wij zouden ons wel als gemeenschap aangesproken moeten voelen. Na deze roerige weken (Wilders’ uitspraken, aangiftes, Deurne) is wat mij betreft nu een meer dan geschikt moment.
Hoe lang nog moeten we het tolereren dat onze culturele identiteit telkens weer door een hardnekkige minderheid binnen de Marokkaanse gemeenschap wordt bedoezeld. Het is helaas een vaststaand gegeven dat Marokkaans-Nederlandse jongeren nu eenmaal oververtegenwoordigd zijn in de criminaliteitscijfers. Ik had het ook graag anders gezien, maar we moeten er niet van wegkijken. Ik ben geen socioloog, noch een criminoloog, maar de tekenen die ik waarneem, wijzen eerder op een verdere professionalisering van de criminaliteit, dan op een afname. (Zie schietincident Staatsliedenbuurt eind 2012, of de verdachten van de Brinks overal in 2011, de vele schietpartijen met dodelijkafloop in Amsterdam etc.)
Ook het argument dat het wellicht een kwestie is van generatieverloop, en dat het wel vanzelf over zal gaan na een tijdje snijdt geen hout, gezien de jeugdige leeftijd van de vele jongeren in vooral de grote steden die ook richting criminaliteit dreigen af te glijden, of daar deels al in zijn beland.
Alle goede en mooie initiatieven ten spijt, zoals het facebook pagina “ik ben een Marokkaan, en ik ben piloot, arts, advocaat, docent etc.)” dreigen onder te sneeuwen door het voortdurende negatieve geluid waar een klein, maar hardnekkig deel van onze gemeenschap zelf voor verantwoordelijk is,
Een veiliger Nederland is in het belang van ons allemaal. Elk weldenkend mens met een beetje beschaafdheid in zich, kan geen enkele vorm van criminaliteit goed keuren of goed praten, ongeacht de afkomst van de daders. Dat je als crimineel doelbewust voor zo een soort carrière kiest, met alle risico’s van dien, mag nooit en te nimmer, lijden tot enige vorm van begrip of medelijden indien het een keer fout loopt. Fout gedrag is fout gedrag. Punt.
Omdat “de zwijgende meerderheid” vaak het verwijt krijgt dat het nooit haar stem laat horen, hoop ik hierbij dat ik de eerste aanzet heb gegeven voor een breed maatschappelijk debat, vooral binnen onze eigen gemeenschap. Het zijn wel onze kinderen, broers, neven, buurjongens, vrienden en kennissen. Het is allereerst aan ons zelf om dit probleem bespreekbaar te maken, en die jongens (het zijn vaak jongens) die zich met dit soort activiteiten bezig houden op hun gedrag aan te spreken. Dit gebeurt nu nog veel te weinig. We moeten het debat binnen onze gemeenschap aanwakkeren, via moskeeën, verenigingen, stichtingen, voetbalclubs, bij familie, vrienden, kennissen.
Overal waar het maar kan.
Stichting El Moustaqbal is sinds september jl. bezig met het organiseren van diverse activiteiten voor vrouwen.
Wij bieden o.a sportactiviteiten aan, inloopmiddag op dinsdag en fitness.
Wilt u meer informatie kunt u contact opnemen met ons via het emailadres: elmoustaqbal [at] hotmail [dot] com
In december 1981 werd het plan geboren om in de Molenwijk te Den Haag in het Laakkwartier een Hindoestaanse werkgroep op te richten. Al gauw bleek, dat deze in een behoefte voorzag en in maart 1982 is zij volgens zeggen echt van start gegaan met specifieke culturele activiteiten als Hindi- en muzieklessen, bustochten en culturele feesten, die grandioos liepen. Er kwamen drie- tot vierhonderd mensen op zo’n avond. De activiteiten werden uitgebreid met voetballen, zang, dans, huwelijks- en geboortefeesten en men pakte ook de belangenbehartiging op.
Op 23 februari 1987 is de werkgroep in een rechtspersoon en professionele vereniging omgezet. Het is duidelijk te zien aan de steeds gecompliceerder maar ook verzorgder correspondentie en de explosieve toename van het aantal activiteiten. In het jaar van omzetting van de werkgroep in een Vereniging, is meteen maar op 18 april 1987 het 5-jarig bestaan van de werkgroep gevierd in Laakhage. De subsidie aanvraag voor 1000 gulden van de gemeente Den Haag en de uitnodigingen waren nog met de hand geschreven. Op 6 februari 1984 had HVL twee uur per week spreekuur in centrum Molenwijck. Op die dag ook ging er een verzoek naar het huizenoverleg Molenwijk, Erik Bezemer, Laakhage, Ger van Soest, De Spil en Ben Vlasveld, Molenwijck, om een eigen kantoorruimte in de Spil, Noordpolderkade 173, om elke dag de hulpvragen van mensen te kunnen beantwoorden. Die is er toen ook gekomen.
Toen in 2005 de Spil afgebroken werd kreeg de HVL een eigen ruimte in Wijkcentrum Laakhage aan de Peilstraat 67.
In 2000 was er sprake van dat de accommodatie, die voorheen gratis was, voortaan betaald moest worden, zodat er veel lessen niet meer gegeven konden worden, maar wethouder Klijnsma zegde in 2002 toe, dat de accommodatie nog steeds gratis ter beschikking zou worden gesteld. Geldperikelen zijn altijd een onvervreemdbaar deel van het verenigingsleven en een aardige anekdote over hoe het er vroeger aan toe ging, gaat als volgt: De HVL diende een begroting in bij de Welzijnsorganisatie werkzaam in Laak Noord. Van Welzijn kreeg men dan de subsidie. Als er na de activiteit iets van over was werd het teruggestort naar Welzijn. Eigenlijk was de subsidieregeling met Welzijn niet goed. Er bleef veel geld over, dat eigenlijk van de HVL was. Een paar jaar later besloot HVL om een eigen rekening te openen en het geld dat over was terug te vragen van Welzijn. Er is wel een deel van teruggegeven, maar er was veel ook tussen neus en lippen door Welzijn zelf opgemaakt.
Vandaag de dag gaat het beter en wordt er rechtstreeks vanuit HVL subsidie aangevraagd. De Vereniging is ontstaan in wat het pre-computer tijdperk was. De eerste computer die door HVL werd aangeschaft in de 80-er jaren had slechts een vermogen van 45 MB. Het was een Philips. Jammer genoeg is er uit de oude tijden van het bestuur maar heel weinig archief over gebleven. Alles stond bij Welzijn, zowel financieel als administratief en is na de herstructurering van Welzijn naar het Gemeentearchief gegaan.
Heden ten dage is de HVL ook lid van het Platform Multicultureel Laak, v/d Commissie Laak. Alle autochtone en allochtone organisaties van bewoners zijn erin vertegenwoordigd, samen met de mensen van het stadsdeelkantoor Laak, waardoor er korte communicatielijnen zijn zowel met de gemeente als met de bewoners onderling. Op deze manier kan de Vereniging direct invloed uitoefenen op het beleid in het stadsdeel. Andersom geldt trouwens ook.
Voor meer informatie met betrekking tot de Hindoestaanse Vereniging Laakkwartier-Noord kunt u vinden op de website www.hvldenhaag.com
In Stadsdeel Laak wonen mensen die afkomstig zijn uit verschillende culturen en wonen en leven zij dicht op elkaar. Alleen al in Laak Noord bestaat de bevolking voor 80% uit mensen van niet-Nederlandse afkomst.
De inzet van de bewonersorganisatie is gericht op de belangenbehartiging van al deze wijkbewoners, ongeacht cultuur en religie. Daarnaast spant zij zich in om participatie van zowel allochtone als autochtone bewoners te bevorderen.
De Bewonersorganisatie Laakkwartier Noord (BOL) is een multiculturele organisatie met een multicultureel samengesteld bestuur. Zij bestaat helemaal uit vrijwilligers die zich met hart en ziel inzetten voor de wijk en zet zich in voor de volgende doelen:
- Een leefbare wijk voor jong en oud;
- Een kleurrijke wijk, waarin mensen van verschillende culturen met elkaar samenleven en zich thuis voelen;
- De belangen behartigen van alle wijkbewoners;
- Stimuleren en het bieden van mogelijkheden aan bewoners om zelf actief in de wijk te zijn en te participeren;
- Relaties onderhouden met vrijwilligersorganisaties en groepen in de wijk en andere bewonersorganisaties in Den Haag voor het algemeen belang en nieuwe ontwikkelingen.
Een groep Marokkaanse vrouwen uit de Molenwijk hebben het initiatief genomen om de stichting El Moustaqbal (De Toekomst) op te richten. El Moustaqbal is een ontmoetingscentrum voor alle moeders en meiden uit de wijk en de omgeving.
Ze organiseren verschillende activiteiten.
- Sport en bewegen (voor jong en oud)
- Taallessen (voor vrouwen met taalachterstand)
- Voorlichtingsbijeenkomsten (gezondheid, veiligheid in en rond het huis, opvoeding etc.)
- Spreekuur (algemene ondersteuning bij administratieve zaken)
- Schoonmaakacties voor een schonere wijk
- Multiculturele bijeenkomsten met als doel het bevorderen van de sociale cohesie en de communicatie tussen bewoners van diverse culturele achtergronden
- Diverse culturele uitjes. Dit om jong en oud bij elkaar te brengen
- Huiswerkbegeleiding
- Handwerk (breien, borduren, schilderen)
- Speelmiddagen
- Stimuleren van taalontwikkeling
- Talentenjacht (jongens en meisjes)
- Meidenclub
- Activiteiten voor moeder en kind
Neem eens een kijkje op de Facebookpagina van El Moustaqbal
Contactgegevens
✉ elmoustqbal [at] hotmail [dot] com
☎ 06-87391067 of 06-14415155
Het communicatiecentrum Molenwijk is een deelproject van het programma GWS. De projectmedewerkers, Nadia Et Talhaouy, Ahmed Benseddik, Jeroen Visser en Sabine van Meeteren, bouwen samen met bewoners en professionals in de wijk aan nieuwe manieren van communicatie in de wijk.
Tussen bewoners en professionals, maar ook tussen bewoners en professionals onderling, zodat bewoners echt zeggenschap krijgen in wat er in hún wijk gebeurt!
U bent van harte welkom aan de Ketelstraat 23, de deur staat altijd open en de koffie (of thee) staat klaar!
Een paar grote organisaties die in de wijk werken, hebben in 2011 het programma Gezondheid, Welzijn en Sport (GWS) bedacht: Stichting MOOI, Florence, Arts & Zorg, Gemeente Den Haag, Sportschool de Jager en het wetenschappelijk instituut de EFSQ. Deze organisaties hebben met het programma GWS twee doelen:
- de samenleving in Molenwijk duurzaam verbeteren op het gebied van participatie, kwaliteit van leven en ontplooiingskansen van bewoners;
- nieuwe kennis ontwikkelen en een model van aanpak voor duurzame stedelijke ontwikkeling voor Den Haag, de Regio en Europa.
Een onderdeel wat het programma is het Communicatiecentrum Molenwijk. Een volgende verhaal vertelt iets meer over het communicatiecentrum, maar deze website is een onderdeel daarvan.